Για μένα

Η φωτογραφία μου
Όνομα μητρός:Ψυχή Όνομα πατρός: Όνειρο Προορισμός: Προτιμώ αδιάκοπα να ταξιδεύω Μότο:Μην αφήνεις γι' αύριο ότι μπορείς να κάνεις σήμερα Ζω: για την οικογένειά μου. Είμαι: Ύλη μα περιφέρομαι στα άυλα τις περισσότερες φορές. Δεν μπορώ να ζήσω: χωρίς τα παιδιά μου. Σας ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να συνεχίσω να ονειρεύομαι....

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Το γυάλινο ρόδο-οπισθόφυλλο


Η Εμμανουέλα Μαράντη δεν υπήρξε ποτέ ένα ανέμελο παιδί. Βρισκόταν πάντα στο κέντρο μιας οικογενειακής θύελλας και αντιμετώπιζε τα αδιέξοδα συνήθως με τη φυγή. Έτσι, έπειτα από ένα ισχυρό συναισθηματικό σοκ τη βραδιά των γενεθλίων της, καταλήγει σε μοναστήρι της Ηπείρου αποφασισμένη να αποσυρθεί από τα εγκόσμια και να αναζητήσει τη γαλήνη του Θεού, για να επουλώσει τις βαθιές πληγές της και να αφήσει οριστικά πίσω της τις σκιές του παρελθόντος.
Την ίδια στιγμή, ο Νίκολας Κάραλης, υπαστυνόμος της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, πιστεύοντας πως έχει λυτρωθεί από τα φαντάσματα του δικού του παρελθόντος, αναλαμβάνει την προστασία της Εμμανουέλας από τη δολοφονική μανία ενός άγνωστου ψυχοπαθούς που επιτίθεται σε νεαρά ορφανά κορίτσια, του επονομαζόμενου Φονιά με τα Μαύρα Ρόδα, ο οποίος δείχνει ότι δε θα σταματήσει το θανατηφόρο παραλήρημά του αν δε φτάσει σ’ εκείνη.
Ο Νίκολας και η Εμμανουέλα γίνονται οι πρωταγωνιστές μιας απίστευτης περιπέτειας σε ένα σκηνικό τρόμου την ώρα που το ρολόι μετράει αντίστροφα για το κύκνειο άσμα μιας ψυχής τσακισμένης από την παράνοια και τη διαστροφή. Παράλληλα, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το κοινό οδυνηρό παρελθόν τους και ταυτόχρονα το απροσδόκητο παρόν τους. Και, καθώς τα μυστικά ανασύρονται από το σκοτεινό πυθμένα της κρύπτης τους, οι δυο τους καλούνται να δώσουν απάντηση στο μεγαλύτερο δίλημμα απ’ όλα: Ενωμένοι μες στην κοσμοχαλασιά, ή μοναχικοί σολίστ σε μια παράσταση με αβέβαιο τέλος;
___________________________________________________________________________
Η Έμμα πάντα έβρισκε στα όμορφα ρόδα της την παρηγοριά που δεν έβρισκε στη ζωή, νιώθοντας και η ίδια ένα γυάλινο ρόδο, όμορφο στην όψη μα έτοιμο να γίνει κομμάτια στο επόμενο χτύπημα της μοίρας.
Θα βρεθεί άραγε ο καταλύτης που θα μετατρέψει διά παντός το εύθραυστο κομψοτέχνημα από γυαλί σε αρραγές τείχος; Θα αντικρίζουν επιτέλους ακέραια τα πέταλα του ρόδου τον ήλιο;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου