Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Η Σ Ε !!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι, η χαρά μου δεν περιγράφεται! Το νέο μου παιδάκι γεννήθηκε και είναι έτοιμο να το γνωρίσετε!Σας ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου για τη στήριξη, την εμπιστοσύνη και την αγάπη! Αυτή με βοηθά να συνεχίζω...αυτή με ατσαλώνει πολλές φορές...αυτή γεμίζει με το φως της έμπνευσης το κάθε μου ξημέρωμα. Αφήνομαι για άλλη μια φορά στα μάτια και τα χέρια σας.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Βίντεο για την Αιώνια Νύχτα που έριξε αυλαία χθες....

Χθες, 22-04-12 γράφτηκε η λέξη ΤΕΛΟΣ σ' ένα μυθιστόρημα που απ' τη σύλληψή του μέχρι την ολοκλήρωσή του, χρειάστηκαν δώδεκα συναρπαστικοί μα και επίπονοι μήνες. Λέξη λέξη, σειρά σειρά, παράγραφο παράγραφο, πλάστηκε ο νέος ονειρικός μου κόσμος εν μέσω όλων των υποχρεώσεων και απαιτήσεων που έχει ο ρόλος μου ως εκπαιδευτικού και μητέρας. Το ταξίδι δεν ήταν πάντα ανέφελο, μα το λάτρεψα απ' την αρχή ως το τέλος. Κι ήμουν ακούραστα εκεί όταν οι ήρωες σχεδόν από μόνοι τους μου κράτησαν το χέρι κι απαίτησαν να πορευτούν με τα λάθη τους και τα πάθη τους ως το τέλος. Σειρά έχει βέβαια Το Γυάλινο Ρόδο, αλλά τιμής ένεκεν στην αυλαία που έπεσε χθες, μπορείτε να πάρετε μια μικρή οπτική γεύση απ' την Αιώνια Νύχτα.

Με αγάπη,

Ευαγγελία Ευσταθίου

Το γυάλινο ρόδο-Οπισθόφυλλο

Καθώς πλησιάζει ο καιρός και  η ανυπομονησία μου μεγαλώνει, η αγωνία μου φρενάρει κάπως έχοντας αποκτήσει πια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του βιβλίου μου.Το γυάλινο ρόδο σε πολύ λίγες μέρες θα βρίσκεται στα χέρια μου και στα δικά σας. Θέλω πάλι να επαναλάβω πως οφείλω σε σας το γεγονός πως για μένα το όνειρο συνεχίζεται....Να είστε πάντα καλά!

Με αγάπη,

Ευαγγελία Ευσταθίου

Περί...φιλίας

 Κι έρχεται εκείνο το κομβικό σημείο στη ζωή ενός ανθρώπου που οι γυάλινοι τοίχοι θρυμματίζονται με κρότο γύρω του για να δει και να καταλάβει πράγματα που το γυαλί αλλοίωνε με την υπέρμετρη αντανάκλαση φωτός. Παχιά λόγια, εκθαμβωτικά χαμόγελα, βήματα που έμοιαζαν να φτιάχνουν χνάρια πάνω σε δρόμους από μπετόν αλλά αποδείχτηκαν τόσο ευμετάβλητα σαν να έγιναν στην άμμο. Και σ' αυτό το σημείο, όσο κι αν η φωνή θέλει να σχηματίσει τις λέξεις "Δεν πειράζει, καλή καρδιά", το παράπονο και η γνώση πως για μία ακόμη φορά η καρδιά τύφλωσε τη λογική, κατακρημνίζουν κάθε αφελή απόπειρα κατανόησης.

Με δυο λόγια, όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε. Κι όσο μαθαίνουμε είναι καλό να χρησιμοποιούμε κάθε ικμάδα των εμπειριών μας προς αποφυγή παρόμοιων λαθών και υπέρμετρης εξιδανίκευσης ανθρώπων και συμπεριφορών. Γιατί το δις εξαμαρτείν, τρίτη φορά δεν συγχωρείται....

Άλλωστε οι λυκοφιλίες με την προσωπίδα της φιλίας έρχονται και παρέρχονται, πότε ανώδυνα και πότε αφήνοντας πίσω τους μικρές ή μεγάλες πληγές.

Οι αληθινές φιλίες όμως, αυτές που αντέχουν στα γκρίζα σύννεφα και στις φουρτούνες, δεν έχουν ημερομηνία λήξης κι είναι δώρο θεϊκό, δώρο για το οποίο αξίζει να σπάσουν οι γυάλινοι τοίχοι αμέτρητες φορές.

Λίγα λόγια από καρδιάς σήμερα....

Με αγάπη,

Ευαγγελία Ευσταθίου

Το γυάλινο ρόδο (βίντεο)

Το γυάλινο ρόδο (ιδιόχειρο βίντεο)

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Τα χαρμόσυνα σήμαντρα που απόψε θα δονήσουν σε ολόκληρο τον χριστιανισμό, ας ακουστούν στα πέρατα όλου του κόσμου! Ας καθοδηγήσουν...ας αφυπνίσουν...ας εμπνεύσουν...ας γίνουν η απαρχή για τα καλύτερα, τα ωραιότερα, τα λιγότερο δακρυσμένα.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Μεγάλη Παρασκευή....

Ένα μικρό μονάχα σημάδι στις στάχτες 
το δάκρυ που κύλησε.
Ένα ασήμαντο γκρίζο σημάδι στην παλέτα 
του κόσμου Σου.
Πόσο χαμηλά να κατέβεις για να Σε φτάσω;
Με τι δύναμη να υψωθώ εγώ;

Κι η ανάσα αδύναμη να σέρνει τον ύμνο.
Κι η πλάτη αγόγγυστα να φέρει τον πόνο.
Το βλέμμα θολό να σκίζει τα σύννεφα.
Χάθηκες,Θεέ μου
ή χάθηκα εγώ;

Έστω για λίγες στιγμές το δρόμο Σου να βαδίσω.
Έστω για λίγες στιγμές το βάρος Σου να κουβαλήσω.
Έστω για λίγες στιγμές τα υπέροχα επίγεια
ν' απαρνηθώ.

Μαζί με τον ουρανό Σου, δες, κλαίω κι εγώ...

13-4-12
Ε.Ε

Λόγοι μοναξιάς

Ήρθε η ώρα που γύρισα επιτέλους την τελευταία σελίδα απ' το βιβλίο της εξαιρετικής και ταλαντούχας συγγραφέως Γεωργίας Κακαλοπούλου, Λόγοι Μοναξιάς. Κατάφερε λοιπόν με την πένα της να μετατρέψει μια ιστορία που θα μπορούσε να διαδραματιστεί σε κάθε σπίτι, σ' ένα μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από συναίσθημα. Η πένα της βουτήχτηκε στις λιακάδες της ψυχής της κι απλώθηκε γενναιόδωρα στους αναγνώστες. Η ροή του λόγου της, πότε γάργαρος ποταμός και πότε μεθοδευμένη ψυχογραφία. Το μυθιστόρημά της δεν με ψυχαγώγησε απλά. Με οδήγησε και με ταξίδεψε. Γεωργία, σ' ευχαριστώ που μετέτρεψες τον προορισμό μου μέσα απ' τις σελίδες σου σε αληθινή Ιθάκη!Εύχομαι να είναι το βιβλίο σου η απαρχή για ταξίδια ακόμη πιο ονειρικά και να έχεις όλη την αναγνώριση που ονειρεύεσαι...

Οι Λόγοι Μοναξιάς έγιναν Λόγοι Αγαλλίασης για μένα.

Να είσαι πάντα καλά!

Απόσπασμα απ' την Αιώνια Νύχτα που οδεύει προς το φινάλε...

. Άπλωσε το χέρι του και πήρε από δίπλα του το χαρτί με τις μαύρες αράδες που φαίνονταν πότε στρωτές και ήρεμες και πότε γεμάτες μουντζούρες σαν να γράφτηκαν και σβήστηκαν πολλές φορές. Ήξερε να διαβάζει καλά τώρα κι αφού ο πατέρας του δεν τον εμπόδισε, είδε μία μία τις λέξεις:  Βροχή η αγάπη κι εγώ πέτρα μικρή /Βροχή η αγάπη κι εγώ λίμνη αδειανή/ Μ’ έκανες πηλό, μ’ έκανες θάλασσα/Ήσουν εδώ, μα εγώ για λίγο άργησα….

Οι υπόλοιποι στίχοι είχαν διαγραφεί με μανία. Το στιλό είχε περάσει από πάνω τους τόσες φορές, που είχε τρυπήσει σε κάμποσα σημεία το χαρτί. Ο Νταμιάν το άφησε ήσυχα στο σημείο που ήταν πριν και συνέχισε να κοιτά τα δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα. Συνέχισε ν’ ακούει τη μουσική που πότε μαλάκωνε και πότε απλωνόταν στον χώρο σαν ξαφνική μπόρα. Σκούπισε το δάκρυ του και παρέμεινε ακίνητος ως το τέλος. Ως τη στιγμή που το δαχτυλίδι με το άλογο παρέμεινε ακίνητο όπως το χέρι που το φορούσε. Κοίταξε τον πατέρα του. Για λίγο δεν ακουγόταν τίποτε πέρα απ’ τη βαριά του ανάσα. Για λίγο δεν έβλεπε τίποτε πέρα απ’ το σκληρό του προφίλ.

«Θα ξέρω ανά πάσα στιγμή πού είναι και τι κάνει», τον άκουσε ν’ ανακοινώνει βραχνά. «Και θα την βλέπεις όσο πιο συχνά γίνεται, Νταμιάν. Εσύ είσαι ο δίαυλός της με τη ζωή. Εσύ θα την κρατήσεις όρθια, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως όσο πιο γερά στέκεται στα πόδια της τόσο περισσότερο θα με μισεί».

Ο ρόλος του...παραμυθά

Σαν ήμουν παιδί, δεν αρκούσε η μητρική αγκαλιά κι η αναμφισβήτητη αγάπη των γονιών για να ξορκιστούν όλοι οι φόβοι. Υπήρχαν στιγμές που το σκοτάδι βάραινε. Υπήρχαν στιγμές που τα φτερά των δράκων έμοιαζαν να σφυροκοπούν στα όνειρά μου κι υπήρχαν στιγμές που οι λόφοι φάνταζαν βουνά μέσα απ' τα παιδικά μάτια. Εκείνες τις στιγμές λοιπόν, όπλα μου στις αόρατες μάχες μου με τις σκιές υπήρξαν τα παραμύθια μου. Το μελάνι και το χαρτί. Η πρώτη μου γραφομηχανή και το λυτρωτικό της "τακ τακ τακ" που άτεχνα καθοδηγούσα...

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Σε μια εποχή που το γκρίζο καλύπτει το φέγγος της ανατολής, σε μια εποχή που η δύση έρχεται πιο γοργά απ' το ξημέρωμα για πολλούς συνανθρώπους μας αλλά και για εμένα την ίδια πάμπολλες φορές, σ' αυτήν την εποχή, καταφεύγω στα ίδια όπλα. Πιο σύγχρονα στην όψη, μα με την ίδια λειτουργικότητα. Μελάνι και όνειρα. Φαντασία και λυτρωμός. Ολόκληρα φεγγάρια. Κι αυτήν την ιδιόμορφη φυγή μου ή και απόδραση, θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Να προσφέρω αν μπορώ μικρές ανατολές στα αέναα ηλιοβασιλέματα. Ν' ακούσετε μαζί μου το τραγούδι των σειρήνων και να πιστέψετε, όπως εγώ, πως ο δρόμος δεν καταλήγει υποχρεωτικά σε αδιέξοδο.

Κι αν κατορθώσω να δώσω μια μικρή χαραμάδα φωτός εκεί που οι σκιές χορεύουν αλύπητα, τότε άλλο ένα όπλο θα έχει προστεθεί στη φαρέτρα μου....

Άλλωστε....

Τα παραμύθια ήταν πάντα η ιλουστρασιόν επικάλυψη της αλήθειας.

Πλάστηκαν όχι μόνο για να διασκεδάσουν αλλά και για να αποκαλύψουν με παραβολικό τρόπο αυτά που δεν μπορούμε πολλές φορές να κοιτάξουμε κατάματα...

Κόκκινη κλωστή δεμένη λοιπόν....

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το...όνειρο.....

Υποψηφιότητες για τις γυναίκες της χρονιάς απ' το Life and Style και όροι συμμετοχής

Υποψήφια γυναίκα-συγγραφέας της χρονιάς! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και αναγνώστριες, όπως λέει κι ο τίτλος αυτής της ανάρτησης, φέτος θα είμαι Υποψήφια Γυναίκα Συγγραφέας της Χρονιάς απ’ το περιοδικό Life and Style!Και μάλιστα ανάμεσα σε ονόματα όπως Λένα Μαντά,Μάρω Βαμβουνάκη, Αναστασία Καλλιοντζή,Βίκυ Στουφή, Κατερίνα Τσεμπερλίδου,Σώτη Τριανταφύλλου,Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου,Ντόρα Γιαννακοπούλου,Γιοβάννα και Ελιάνα Χουρμουζιάδου! Ακόμη μου φαίνεται απίστευτο!Ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω!Και ακόμη δεν μπορώ να βρω τις λέξεις για να σας πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με φέρατε σ’ αυτήν την τιμητική θέση!

Νιώθω σαν να κρατώ το βραβείο στα χέρια μου αφού η υποψηφιότητά μου και μόνο είναι όνειρο για μένα!

Γνωρίζω πως αν δεν είχατε αγαπήσει τις ιστορίες και τους ήρωές μου, αυτή η υποψηφιότητα θα παρέμενε ένα τολμηρό όνειρο για μένα!

Η αγάπη σας στ’ αλήθεια μου έδωσε και μου δίνει φτερά καθημερινά!

Στο σημείο αυτό ανάγκη και καθήκον μου είναι να ευχαριστήσω και τον εκδοτικό μου οίκο για τη στήριξη και την άψογη συνεργασία μας!

Τέλος, θα με παρεξηγήσετε πολύ αν σας παροτρύνω να με ψηφίσετε με το έντυπο που υπάρχει μέσα στο περιοδικό;Ελπίζω πως όχι!

Με αγάπη κι ένα τεράστιο ευχαριστώ ξανά,

Ευαγγελία Ευσταθίου

Το γυάλινο ρόδο-οπισθόφυλλο

Η Εμμανουέλα Μαράντη δεν υπήρξε ποτέ ένα ανέμελο παιδί. Βρισκόταν πάντα στο κέντρο μιας οικογενειακής θύελλας και αντιμετώπιζε τα αδιέξοδα συνήθως με τη φυγή. Έτσι, έπειτα από ένα ισχυρό συναισθηματικό σοκ τη βραδιά των γενεθλίων της, καταλήγει σε μοναστήρι της Ηπείρου αποφασισμένη να αποσυρθεί από τα εγκόσμια και να αναζητήσει τη γαλήνη του Θεού, για να επουλώσει τις βαθιές πληγές της και να αφήσει οριστικά πίσω της τις σκιές του παρελθόντος.

Την ίδια στιγμή, ο Νίκολας Κάραλης, υπαστυνόμος της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, πιστεύοντας πως έχει λυτρωθεί από τα φαντάσματα του δικού του παρελθόντος, αναλαμβάνει την προστασία της Εμμανουέλας από τη δολοφονική μανία ενός άγνωστου ψυχοπαθούς που επιτίθεται σε νεαρά ορφανά κορίτσια, του επονομαζόμενου Φονιά με τα Μαύρα Ρόδα, ο οποίος δείχνει ότι δε θα σταματήσει το θανατηφόρο παραλήρημά του αν δε φτάσει σ’ εκείνη.

Ο Νίκολας και η Εμμανουέλα γίνονται οι πρωταγωνιστές μιας απίστευτης περιπέτειας σε ένα σκηνικό τρόμου την ώρα που το ρολόι μετράει αντίστροφα για το κύκνειο άσμα μιας ψυχής τσακισμένης από την παράνοια και τη διαστροφή. Παράλληλα, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το κοινό οδυνηρό παρελθόν τους και ταυτόχρονα το απροσδόκητο παρόν τους. Και, καθώς τα μυστικά ανασύρονται από το σκοτεινό πυθμένα της κρύπτης τους, οι δυο τους καλούνται να δώσουν απάντηση στο μεγαλύτερο δίλημμα απ’ όλα: Ενωμένοι μες στην κοσμοχαλασιά, ή μοναχικοί σολίστ σε μια παράσταση με αβέβαιο τέλος;

___________________________________________________________________________

Η Έμμα πάντα έβρισκε στα όμορφα ρόδα της την παρηγοριά που δεν έβρισκε στη ζωή, νιώθοντας και η ίδια ένα γυάλινο ρόδο, όμορφο στην όψη μα έτοιμο να γίνει κομμάτια στο επόμενο χτύπημα της μοίρας.

Θα βρεθεί άραγε ο καταλύτης που θα μετατρέψει διά παντός το εύθραυστο κομψοτέχνημα από γυαλί σε αρραγές τείχος; Θα αντικρίζουν επιτέλους ακέραια τα πέταλα του ρόδου τον ήλιο;

Ένα βίντεο για το βιβλίο μου που πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Μάιο του 2012.Το γυάλινο ρόδο-βίντεο